sofna

fall asleep

* * *

(að), v. to fall asleep;

sofna fast, to fall fast asleep (hann sofnaði fast ok lét illa í svefni);

vera sofnaðr, to be asleep (eptir um nóttina er menn vóru sofnaðir).

* * *

að, (somna, Bs. i. 340, l. 5; sopna, 673. 2), to fall asleep, Fms. i. 9, xi. 5, Fs. 6, Nj. 33, 273, N. G. L. i. 102; margir líkamir heilagra dauðra manna, er sofnat höfðu, risu upp, Niðrst. 10; hann sofnaði til Guðs, Bs. i: to abate, Al. 54.

2. in mod. usage reflex., mér hefir sofnast vel, I have slept well, cp. Þiðr. 319, passim.